اتحاديه پناهندگان ايرانی

(I.U.R) سوئيس

لینکستان
Friday, June 25, 2004


فراخوان به تظاهرات
ملی 18 تير

در برابر سازمان ملل- ژنو
اطلاّعيه- 2
سالگرد حماسه قيام دانشجوئی 18 تير که سر فصل مبارزات حق طلبانه نوين دمکراسی خواهی نسل سوّم را رقم زد، پاس می داريم.
ايرانيان آزاده با تحريم انتصابات مجلس نظام آخوندی به جهانيان نشان دادند که اين رژيم خونخوار از مشروعيتی برخوردارنيست.
به پا خيزيد عليه :
26 سال نقض فاحش و مستمرحقوق بشر در ايران ؛ خيانت، جنايت، زن ستيزی و سنگسار، شکنجه ، زندان و اعدام در ملا عام، سرکوبی قيامهای دانشجوئی، کارگری و اقليت های مذهبی، حراج منابع ملی به بيگانگان ... از ايرانيان آزاده، احزاب و سازمانهای مترّقی مصّرانه تقاضا داريم که با حضور پر شور خود نه به رژيم آخوندی را به نمايش بگذارند. يک هيئت 5 نفره مطالبات مردم ايران را به سازمان ملل ارائه خواهد کرد.

من اگربنشينم تو اگر بنشينی چه کسی برخيزد؟

مکان : مقابل سازمان ملل در ژنو _سوئيس
زمان : پنجشنبه 8 ژوئيه 2004 ساعت 13
برابر با 18 تير1383

کميته برگزارکننده: اتحاّديه پناهندگان ايرانی – سوئیس

جهت سازماندهی و حرکت مشترک با شماره های زير می توانيد تماس بگيريد

61 52 548 79 (0)41+
30 87 760 78 (0)41+





Thursday, June 24, 2004


اعتصاب غذاي پناهجويان ايراني در اردن

پيک ايران : به گزارش منابع خبري در اردن , روز چهارشنبه پنج پناهنده ايراني در يک اردوگاه اردن شروع به اعتصاب غذا کردند و خواستار حق مهاجرت به يک کشور غربي شدند. روزنامه العرب چاپ امان نوشت " وحيد صادقي 22 ساله لبهايش را دوخته است تا اعتراض خود را به کميسيون عالي امور پناهندگان سازمان ملل ابراز کند. پناهندگان ايراني تهديد کردند اعتراض شان را افزايش مي دهند و به اقدامات خشونت اميز متوسل مي شوند تا خواسته هاي انها محقق شود. انها همچنين گفتند که به اعتصاب غذاي خود ادامه مي دهند تا با خواسته هايشان موافقت شود."




Wednesday, June 23, 2004



آسيبهاى روحى آوارگان و پناهندگان


بيستم ژوئن، سى و يكم خرداد ماه، “روز جهانى آوارگان” بود، روزى كه در آن همه مردم جهان فراخوانده مى‌شوند تا به انسانهايى بيانديشند كه مجبور به فرار از ميهن خود شده‌اند. بيست و ششم ژوئن، ششم تير ماه، “روز جهانى مبارزه با شكنجه” است و روز پشتيبانى از كسانى كه شكنجه ديده‌اند. بسيارى از آوارگان و پناهندگان تجربه هاى سختى را پشت سر دارند كه تاثير خود را بر روان آنها نهاده است. عرضه كمك روان درمانى به آنان يكى از هدفهاى سازمانهاى حقوق بشر است.


سالها بود كه در بسيارى كشورها روزى به نام آوارگان وجود داشت. در چند كشور افريقايى روز آوارگان را در بيستم ژوئن برگزار مى‌كردند. براى اعلام همبستگى با افريقا كه پذيراى بيشترين تعداد آوارگان بوده و به طور سنتى و با بزرگوارى روزى را به نام آنان خوانده بود، مجمع عمومى سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۰ روز بيستم ژوئن را روز آوارگان ناميد. هدف از برگزارى مراسم گوناگون در اين روز، از كنسرت موسيقى راك و كلاسيك گرفته تا كنفرانس و جلسه سخنرانى، از خاطر نبردن آوارگان و پناهندگان، پشتيبانى از آنان و ارج نهادن بر شهامتشان است.

در روز جهانى آوارگان جايزه‌اى به نام نانسن نيز به شخصيت يا گروهى اهدا مى‌شود كه خدمت برجسته‌اى به آوارگان و پناهندگان كرده باشد. نام جايزه نانسن برگرفته از نام دانشمند نروژى فريديف نانسن Fridtjof Nansen است كه در سال ۱۹۲۱ به عنوان نخستين كميسر عالى پناهندگان سازمان ملل متحد منصوب گشت. امسال اين جايزه به سازمان حقوق بشر مموريال Memorial كه مركز آن در شهر مسكو است، تعلق گرفت. اين سازمان از زمان تاسيس خود در سال ۱۹۸۸ به هزاران آواره در داخل فدراسيون روسيه كمك كرده است.

آوارگان و پناهندگان بخشى از جمعيت جهان‌اند كه به خاطر جنگ يا تعقيب سياسى يا ناهمخوانى با هنجارهاى جامعه اى كه از آن برخاسته اند، مجبور به گريختن از وطن خود شده‌اند تا در جايى ديگر مامنى بيابند. در بسيارى مواقع پناهجو بى هيچ پول و وسايلى است، تنهاست با لباسى كه بر تن دارد، كنده شده از خانواده، دوستان، جامعه، فرهنگ و زبان خود. هر آواره و پناهنده‌اى بارى از تجربه‌هاى تلخ را بر دوش مى‌كشد، تجربه‌هايى چون احساس بيگانگى در ميهن خود، زندگى مخفيانه پر هراس در وضعيت خفقان و ديكتاتورى، زندان، شكنجه و جنگ.

براى بسيارى از جلاى وطن گويان راهى كه براى فرار از مرز كشورشان پيموده‌اند نيز تجربه‌اى بوده كه آسيبى عميق بر روانشان وارد آورده است. خانم مينو كه در دهه ۱۳۶۰ همراه با همسر خود از راه مرز تركيه از ايران گريخته است در باره تجربه فرار خود چنين مى گويد:

“مى گويند كه نقاط عطفى در زندگى آدمها هست مثل تولد، ازدواج، مرگ. فكر مى كنم مهاجرت از اين نوعى را كه ما ايرانيها تجربه كرديم را هم بايد به آن اضافه كرد، كه به نظرم مى رسد در همين حد است. تو از يك جايى كنده مى شوى كه راه برگشت ندارى و به سويى مى روى كه هيچ نمى دانى..... اين گذار گذشتن از مرزهاى درد و بى عدالتى به سوى مرزهاى ناشناخته بود و اين خود پديده ساده اى نيست. كما اينكه اكثر اين سفرها همراه بود با تجارب باورنكردنى و در بيشتر مواقع بسيار بسيار دردناك. خيلى از رخدادهايى كه آدم فكر مى كند از آنها خيلى دور است، مى بيند كه همه با هم و با تو در شرايطى از زمان و مكان حضور دارند و تو مى توانى به آنها دست بزنى و حسشان كنى.... طبيعتا اينها جاى پاى خود را در انسان باقى مى گذارد و مى تواند هم تاثير مثبت داشته باشد، هم تاثير منفى. اين برمى گردد به توشه هر كسى و ويژگيهاى روانى و اجتماعى ما.... خيلى از اوقات ما به شكل بيرونى اين سفر بيشتر دقت مى كنيم تا به شكل درونى آن. چه بسا خيلى از اوقات اصلا به سراغشان نمى رويم و آنها در درون ما جا دارند.”

خانم مينو براى نمونه از تاثيرات روانى فرار بر زنانى مى گويد كه فرزندان نوزاد خود را در راه به دنبال داشته اند يا حتى فرزندى را در راه به دنيا آورده اند:

“شما وقتى فرزندى را در شرايطى بسيار ناهنجار به دنيا مى آوريد، هر بار كه فرزندتان را مى بينيد با ناباورى خاصى نگاه مى كنيد و فكر مى كنيد كه ما هستيم، ما مانديم، زنده ايم. شايد ضربه حتى اينجا باشد كه نگاه صميمى اى كه به انسان و جهان داريم زير سوال مى رود. اينها تاثيرات عميقى در انسان مى گذارد. مى شود براى آن خيلى مثال زد. ... من مى توانم مثالى برايتان بزنم. آيا اين واقعه كه رخ داده روى يك مادر تاثير نمى گذارد كه فرزند نوزادش را دوست عزيزش ازش در طى اين راه در كوهها جدا كنند، براى اينكه فكر مى كردند اين بچه در راه خواهد مرد، و پيش مادرش نميرد. شما هر بار كه صورت فرزندتان را مى بينيد اين حس برايتان دوباره به وجود مى آيد، هم زيباييش كه از طرف دوستى در آن وجود دارد، هم دردش. نهايتا زيباييش برجاى مانده، ولى طبيعتا ريشه مى زند در درون آدمها.”

شايد تجربه اى كه خانم مينو بيان مى كند لزوما موجب آسيب ديدگى روانى اى كه نياز به درمان طولانى مدت داشته باشد، نشده باشد. براى تهيه اين گزارش به كسانى روى آورديم كه در راه فرار يا بر اثر شكنجه به شدت صدمه خورده اند. اما سخن گفتن در اين باره برايشان آسان نبود.

در قرن بيست و يكم هم هنوز در بيش از ۱۳۰ كشور جهان انسانها را شكنجه مى‌كنند. اوج شكنجه را در زمان جنگ، در مناطق بحرانى و در كشورهاى ديكتاتورى مى‌بينيم. قساوتهايى كه گروهى از انسانها مى‌توانند نسبت به گروهى ديگر روا دارند هيچ گونه مرزى را نمى‌شناسد. حتى كودكان و نوجوانان قربانى شكنجه و بدرفتارى مى‌شوند. پژوهشها نشان مى‌دهند كه بيست تا بيست و پنج درصد فراريانى كه در اروپا پناه جسته‌اند، شكنجه شده‌اند. آمارى دقيق در دست نداريم، اما گمان مى‌رود كه اگر بر تعداد شكنجه شدگان شمار كسانى را بيافزاييم كه با تجربه فشار پيگرد و فرار به كشورهاى اروپايى پناهنده مى‌شوند، با رقم بزرگى از انسانهايى مواجه مى‌شويم كه به عنوان پناهنده در كشور ميزبان در كنار كمكهاى حقوقى و اجتماعى نياز به كمك روان‌درمانى دارند.

در آلمان مراكز درمانى ويژه‌اى وجود دارد كه شكنجه شدگان مى‌توانند براى دريافت كمك دارويى و روان درمانى به آن مراجعه كنند. خانم كلاوديا هارتمن Claudia Hartmann كه در مركز كمك درمانى و اجتماعى به پناهندگان سياسى در كلن به عنوان روانشناس كار مى كند در باره مشكلهايى كه به خاطر آن به وى مراجعه مى شود مى گويد:

“فكر مى‌كنم ما همواره با به اصطلاح نشانه‌هاى بيمارى كلاسيك صدمه روحى سر و كار داريم. پناهندگانى كه به ما مراجعه مى كنند و بر اثر فشارهاى زندگى مخفيانه، زندان، شكنجه ، فرار آسيب روحى ديده اند، مجموعه اى از ناراحتيها دارند كه اغلب با هم خود را نشان مى دهند، از يك سو به شكل هجوم خاطرات از اتفاقهاى وحشتناك به ذهن، ديدن كابوس، سربرآوردن درد و احساسى ناشناخته كه در اصل يك خاطره است. از سوى ديگر مشكل خود را به صورت خوددارى و پرهيز نشان مى دهد، يعنى بسيارى به شدت از فكر كردن به و حرف زدن راجع به تجربه دردناك خود پرهيز مى كنند. آنها از بسيارى مكانها، چيزها و كارها دورى مى كنند فقط براى اينكه به ياد تجربه تلخ خود نيافتند. اين البته راهى است براى حفاظت فرد در برابر هجوم خاطرات، اما از طرف ديگر بدين ترتيب فرد در زندگى و رشد شخصيتش محدود مى شود و بسيارى كارها را به خاطر ترس نمى تواند انجام دهد.”

در آلمان كمبودهايى در زمينه كمك به پناهجويانى كه بر اثر تجربه هاى تلخ خود دچار آسيب ديدگى روانى شده اند وجود دارد. از جمله آنكه در همه ايالتهاى آلمان مركز درمانى براى آوارگان و پناهندگان موجود نيست. همچنين كارمندان اداره رسيدگى به پرونده هاى پناهجويان و دادگاههاى آلمان از اهميت توجه به وضعيت روحى پناهجويان و تجربه فرار و شكنجه آنان بى خبرند. براى همين پيش مى آيد كه درخواست پناهندگى پناهجويى را كه به خاطر وضعيت روحى خود قادر به شرح آنچه بر وى رفته نشده است، نپذيرند.

وولفگانگ گرنتس Wolfgang Grenz، كارشناس امور پناهندگان شاخه آلمان سازمان عفو بين الملل در اين باره مى گويد: “اشكالهايى كه وجود دارد اين است كه اغلب وقتى پناهجويى مى گويد شكنجه شده است، به گفته اش اهميتى نمى دهند و حرفش را باور نمى كنند. هنوز هم مواردى وجود دارد كه در آن مردها از زنها بازجويى مى كنند. در بسيارى مواقع زنها خجالت مى كشند از آنچه تجربه كرده اند بگويند. بازجوها هم متوجه نمى شوند كه آنها احتمالا شكنجه شده اند. مواردى هم پيش آمده كه پناهجو گفته كه شكنجه شده، اما اصلا به گفته وى توجهى نكرده اند و پرسيده اند ديگر چه دارى كه بگويى. بعد به اين نتيجه رسيده اند كه گفته هاى پناهجو خيلى كلى بوده و اين پيامدهاى وحشتناكى داشته، مثل اخراج پناهجو از كشور. ما درخواست كرده ايم كه كارمندان اداره رسيدگى به امور پناهندگان و دادگاهها آموزش ببينند و حساسيت بيشترى داشته باشند.”

در سه سال اخير سازمان عفو بين الملل در آلمان خواستار دگرگونى در اين زمينه شده است. به گفته وولفگانگ گرنتس نتيجه آن بوده است كه: “برخى چيزها بهتر شده است. اداره امور پناهندگان براى كارمندان خود كلاس درس گذاشته تا براى گفتگو با كسانى كه مى گويند شكنجه شده اند، آمادگى داشته باشند. بهبودهايى ديده مى شود، اما هنوز هم مواردى وجود دارد كه در آن اصلا به اينكه پناهجو شكنجه شده است توجه نمى كنند.”

هنوز راه درازى باقيست تا آنچه نويسنده و شاعر فرانسوى ويكتور هوگو با خوش بينى در سال ۱۸۵۱ نوشت، تحقق يابد. هوگو نوشته بود كه ”شكنجه به زباله دان تاريخ پيوسته، همانجا كه انكيزيسيون هم هست و همانجايى كه مجازات اعدام هم به زودى به آنها مي‌پيوندد.“ اما يقينا گامهايى كه در راه حساس كردن افكار عمومى به سرنوشت آوارگان و پناهندگان برداشته مى شود، سرانجام راه به آن هدف خواهد برد.




Tuesday, June 22, 2004


14هزار مهاجر افغانى دستگير و از ايران اخراج شدند

مدير کل اداره اتباع و مهاجرين خارجى استاندارى خراسان گفت:‌طى سه ماه نخست امسال 14هزار مهاجر غيرمجاز افغانى دراين استان توقیف شدند.
حميدرضا موحدى زاده به خبرگزارى جمهورى اسلامى گفت:‌اين افراد فاقد هرگونه مدرک قانونى براى اقامت در ايران بودند. وى افزود:‌اين مهاجران غيرمجاز از طريق مرز به کشورشان عودت شدند. او درتوضيح مهاجران غيرمجاز گفت:‌اين افراد به دليل اينکه مدرک و مجوز اقامت موقت درايران را ندارند غيرمجاز شناخته شدند.
وى افزود:‌البته بخشى از اين مهاجرين غيرمجاز به تازگى وارد ايران شده بودند که در مشهد دستگير و روانه کشورشان شدند.



Sunday, June 20, 2004


برگزاري روز جهاني پناهندگان در سراسر جهان
در سراسر جهان امروز مراسمي به مناسبت روز جهاني پناهندگان برگزار مي شود. کميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل مي گويد حدود يک ميليون و يکصد هزار پناهنده اکنون امکان بازگشت به وطن خود را دارا هستند. در عين حال هنوز 17 ميليون پناهنده به خاطر جنگ يا آزار و اذيت کشور خود ترک کرده اند و نمي توانند به آن بازگردند. کميسارياي عالي پناهندگان مي گويد: اکنون شديدترين بحران در غرب سودان جريان دارد. جايي که صدها تن در خطر مرگ به خاطر بي غذايي هستند. درباره موفقيتهاي حاصل شده در اين باره کميسارياي عالي پناهندگان مي گويد پس از سقوط طالبان بيش از سه ميليون پناهنده افغان به کشور خود بازگردانده شدند. اين سازمان مي گويد پناهندگاني از عراق، بوسني هرزه‌گوين و ديگر نقاط جهان نيز به کشور خود بازگردانده شده اند.



Saturday, June 19, 2004


خودسوزي يک پناهنده ايراني در ايالت کنتاکي آمريکا

يک پناهنده ايراني در حالي که تابلويي در دست داشت و روي آن نوشته شده بود «چه کسي مسئول است» ديروز، جمعه، خود را در برابر دادگاه شهر لوئي ويل در ايالت کنتاکي آمريکا، با گازوئيل به آتش کشاند. مقامات اين شهر پس از تحقيق او را مرتضي مهرپور، 48 ساله، شناسايي کردند. آقاي مهرپور به بيمارستان برده شد و به دليل سوختگي کم، در شرايط پايدار به سر مي برد. در تحقيقات اوليه توسط نيروهاي ضربتي مشترک براي مبارزه با تروريسم، مشخص شد که او تروريست نيست. به گفته سخنگوي پليس فدرال آمريکا FIB، اين حادثه در بيرون از سالن دادگاه، در مرکز شهر لوئي ويل، اتفاق افتاد. آقاي مهرپور به دليل مشکلات پزشکي نمي توانست کار کند. راديو فردا




Friday, June 18, 2004


قانون جديد مهاجرت اتباع خارجى به آلمان





پس از چند سال كشمكش بين دولت و احزاب اقليت آلمان بالآخره بين آنها بر سر اصلاح قانون مهاجرت اتباع خارجى به آلمان توافق حاصل شد.



پس از چند مرحله ميانى در كار تنظيم قانون جديدى براى مهاجرت اتباع خارجى به آلمان، منجمله رد قانون ارائه شده از طرف احزاب حاكم از طرف مجلس نمايندگان ايالات آلمان با اكثريتى كه احزاب اقليت در آن مجلس دارند، بالآخره در ماه مه گذشته توافقى بين طرفين، يعنى صدراعظم آلمان و رهبران احزاب اقليت حاصل و قرار شد فرمول سازش يافته شده از طرف وزير كشور آلمان اتو-شيلى و نمايندگان احزاب متحده دمكرات مسيحى و سوسيال مسيحى بصورت متن قانون درآورده شود. اكنون اين كار صورت گرفته و در روز گذشته متن تنظيم شده ارائه شد و عقيده عمومى بر اينست كه اين متن از پشتيبانى اكثر نمايندگان مجلسين برخوردار خواهد شد.

نكته اصلى در قانون جديد بقول تنظيم كنندگان آن، هدايت انعطاف پذيرتر مهاجرت خارجيان به آلمان و توجه بيشتر به احتياجات بازار كار آلمان در رابطه با اين مسئله است. با قانون جديد توقف يا منع دعوت از خارجيان داوطلب كار و اقامت در آلمان عملى ميشود به استثناى متخصصينى كه بوجود آنها احتياج باشد، مانند مهندسين، كارشناسان كامپيوتر )انفرماتيك( و دانشمندان رشته هاى مختلف علمى. مضاف بر اينها خارجيانى كه كار مستقل دارند، يعنى مثلآ صاحب شركتى هستند، ميتوانند براى اقامت دائم به آلمان بيايند بشرط آنكه در آلمان محل كار ايجاد كنند. همچنين خارجيانى كه در آلمان تحصيل كرده و فارغ التحصيل شده اند، ميتوانند در آلمان بمانند.

نيز در زمينه امنيت داخلى فرمول توافق و سازشى بين طرفين بدست آمد. طبق اين اصل مراجع ادارى آلمان منبعد ميتوانند خارجيانى را كه مظنون به داشتن اهداف تروريستى باشند با سهولت بيشترى از كشور اخراج كنند، مشروط بر آنكه دلائل متكى بر واقعيات در اينمورد در دست باشد كه با تكيه بر آنها واقعآ بتوان خطر وجود شخصى را جدى تلقى كرد. مثلآ اگر كسى علنآ يا در مجمعى ديگران را دعوت به ارتكاب جنايت كند يا مردم را به نفرت و خصومت با گروهى خاص برانگيزد، دولت ميتواند او را در محاكمه اى سريع و فورى محكوم به ترك اين كشور كند.

مسئله جذب و ادغام خارجيان در جامعه آلمان هم البته مورد توجه واقع شده و در اين رابطه به ضرورت فراگرفتن زبان آلمانى از طرف اتباع خارجى مقيم كشور تكيه شده است. وزير كشور آلمان اتو-شيلى تآكيد كرده، چنانچه كسى عمدآ از شركت در كلاسهاى زبان آلمانى و ساير امكانات مربوطه استنكاف كند، ممكن است از كمكهاى اجتماعى دولت آلمان محروم شود. از طرف ديگر در قانون جديد از كسانى كه در معرض قهر و ستم سازمانهاى غير دولتى يا آزارى قرار گرفته باشند كه نتيجه جنسيت آنها بوده، مورد حمايت بيشتر قرار خواهند گرفت، و ممكن است چنين افرادى بعنوان فرارى در مفهوم ذكر:+
شده در كنوانسيون ژنو شناخته شوند.



Tuesday, June 15, 2004


فراخوان به تظاهرات ملی 18 تير

جنبش همبستگی با دانشجويان ايرانی

در برابر سازمان ملل- ژنو


ايرانيان آزاده و مترٌقی، سالگرد قيام ملی هيجده تير نزديک شد، حماسه ای که بی شک نه تنها پشت جنايتکاران رژيم قرون وسطائی خلافت آخوندی را لرزاند، بلکه سر فصل مبارزات حق طلبانه نوين دمکراسی خواهی نسل سوم را رقم زد.

خائنين به مردم و فرهنگ ايران، مزدوران آخوندهای تا خرخره فاسد، به کوی دانشگاه حمله کردند، زدند، سوزاندند، کشتند، ويران کردند و کبوتران راه آزادی را ازطبقات کوی به پائين پرتاب کردندو هزاران تن از آنها را به بند کشيدند و با شکنجه های قرون وسطائی پرپرشان کرده و می کنند.



ايرانيان آزاده به پا خيزيد عليه : 26 سال خيانت، جنايت، زن ستيزی و سنگسار، شکنجه ، زندان و اعدام در ملا عام، سرکوبی اقليت های مذهبی، حراج منابع ملی به بيگانگان ؛ نقض مستمرحقوق بشر در ايران! و سرکوب قیامهای دانشجویی و ......



حال که مردم با تحريم کردن انتصابات مجلس نظام آخوندی به جهانيان نشان دادند که اين رژيم خونخوار از مشروعيتی برخوردارنيست، برماست که برای آزادی خودمان، فرزندانمان، دانشجويان و نسل آينده که به آنها مديون هستيم به پاخيزيم و از آنها که با خون خود بهای آزادی را می پردازند، دفاعی جانانه کنيم.

از تمام ايرانيان آزاده، مصرانه تقاضا داريم که با حضور پر شورخود در سالگرد اين قيام و حمايت ازجوانان متعّهد، شعور ملی و ميهنی خود را در راستای برقراری آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی در اين برهه حساس از تاريخ ميهن، به نمايش بگذارند.

از حرکت حق طلبانه دانشجويان و مردم قهرمان دفاع کنيم!

من اگر برخيزم ، تو اگر برخيزی، همه بر می خيزند!



مکان : مقابل سازمان ملل در ژنو _سوئيس

زمان :پنجشنبه 8 ژوئيه 2004 ساعت 13

برابر با 18 تير1383

کميته برگزارکننده: اتحاّديه پناهندگان ايرانی – سوئیس



جهت سازماندهی و حرکت مشترک با شماره های زير می توانيد تماس بگيريد

61 52 548 79 (0) 41 +

30 87 760 78 (0) 41 +



Sunday, June 06, 2004


ورزشکاران ايرانی پناهنده در استراليا نگران وضعيت خود هستند

پيک ايران : يکی از چهار ورزشکار ( kick boxing ) ايرانی که چندی پيش از استراليا تقاضای پناهندگی کردند، طی تماسی اعلام کرد که دولت ايران مقامات استراليائی را تحت فشار قرار داده تا آنها را به ايران بازگردانند. اين ورزشکاران نگران وضعيت خود هستند. آنان ميگويند که بخاطر شرايط سخت ورزش ايران و شرايط اجتماعی ناچار به درخواست پناهندگی از دولت استراليا نموده اند.





پناهندگي چهار ورزشکار ايراني در استراليا

پيک ايران : چهار نفر از تيم ورزشي ايران که براي مسابقه به استراليا رفته بودند پس از انجام مسابقات هنگام بازگشت به ايران در فرودگاه بريسبون از دست ماموران حفاظت جمهوري اسلامي فرار کرده و خود را به اداره مهاجرت شهر بريسبون معرفي کردند. ورزشکاران ايراني در همين شهر تقاضاي پناهندگي کردند. در پي درخواست پناهندگي اين ورزشکاران , سرپرست تيم سفر خود را لغو کرد تا بتواند با همکاري سفارت جمهوري اسلامي به دولت استراليا فشار بياورد و ورزشکاران پناهنده را به ايران باز گرداند. اما اين تلاشها به شکست انجاميد و سرپرست تيم و همراهان وي بريسبون را به سوي تهران ترک کردند.





گروهي از پزشکان آمريکا خواستار حذف شيوه عکسبرداري با اشعه ايکس براي تشخيص سن کودکان پناهجو شدند
گروهي از پزشکان برجسته آمريکا در نامه اي به وزير امنيت داخلي آمريکا خواستار حذف شيوه عکسبرداري با اشعه ايکس که براي تشخيص سن کودکان متقاضي پناهندگي استفاده مي شود شده اند. به گفته پزشکان اين شيوه نادقيق است، مشروعيت علمي ندارد و مي تواند باعث بازگرداندن کودکان به کشورهايي شود که در آنجا رفتار غيرانساني با کودکان عاديست. سالانه بيش از 5 هزار کودک يا نوجوان زير سن قانوني بي سرپرست وارد آمريکا مي شوند و تقاضاي پناهندگي مي کنند. اين کودکان قربانيان قاچاقچيان انسان هستند. هنوز مشخص نيست چه تعدادي از اين کودکان سالانه مورد آزمايش تشخيص سن قرار مي گيرند، اما به گفته اين گروه پزشکي، شواهد حاکي ست که تعداد آنها بسيار زياد است. گروه پزشکي، نامه خود را براي تام ريج وزير امنيت داخلي آمريکا فرستاده است.



Friday, June 04, 2004


اعتصاب غذاي سه روزه در اعتراض به اخراج پناهجويان ايراني در آلمان

در اعتراض به اخراج پناهجويان ايراني در آلمان يك اعتصاب غذاي سه روزه در يكي از نقاط پر رفت و آمد شهر كلن آغاز شد. معترضان در يك اقدام نمادين دهان خود را با چسپ بسته اند. دفاع از حقوق كارگران، زنان، دانشجويان و نويسندگان نيز از اهداف اين تظاهرات اعلام شده است. يكي از شركت كنندگان در مصاحبه با راديو فردا مي گويد: هدف ما اعتراض به بازگرداندن پناهجويان به ايران است. ايران كشور امني براي ما نيست. يك پناهجوي ديگر مي گويد شوهر من در ايران اعدام شده و من به ايران برنمي گردم و اعتراض من به وضعيت همه پناهجويان است. در اين اعتصاب سه روزه اعضا و طرفداران چند سازمان و حزب و دو جريان دفاع از حقوق پناهجويان شركت دارند. شهرام ميريان،راديو فردا





دفتر آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد در اردن اعلام کرده است که بيش از هزار پناهنده کرد ايرانی که از جنگ عراق گريخته اند بايد به کشورهای اسکانديناوی منتقل شوند.
به گفته اين آژانس اکنون زمان مناسبی برای بازگشت اين پناهندگان به عراق نيست، چرا که ايمنی آنها در عراق را نمی توان تضمين کرد.

اين گروه از کردها تقريبا دو دهه قبل در ايران هدف سرکوب قرار گرفته و به عراق گريختند.

آنها و چند صد پناهجوی فلسطينی سال گذشته از جنگ در عراق گريختند و از آن زمان تاکنون در اردوگاه هايی در طول مرز عراق و اردن اقامت داشته اند.

استن برونی، مدير آژانس پناهندگان سازمان ملل در اردن به خبرنگاران گفت که اين آژانس اميدوار است که اکثر پناهجويان کرد ايرانی به خانواده های خود در سوئد، نروژ، دانمارک و فنلاند ملحق شوند.

وی گفت که سازمان ملل با دولت های اين کشورها همکاری می کند تا امکان جابجايی آوارگان طی شش تا نه ماه آينده فراهم شود.

با اين حال آينده پناهندگان فلسطينی همچنان تيره و تار به نظر می رسد.



Tuesday, June 01, 2004


گزارش سازمان غيردولتى امريكايى كمك به پناهندگان در باره وضعيت پناهندگان در جهان

گزارش سالانه كميته امريكايى كمك به پناهندگان روز دوشنبه ۲۴ ماه مه، برابر با چهارم خرداد ماه در واشنگتن منتشر شد. در اين گزارش انتقاد مى شود به اينكه حدود هفت ميليون پناهنده در جهان از حقوق انسانى لازم برخوردار نيستند.

كميته كمك به پناهندگان در امريكا سازمانى است غيردولتى كه ۴۶ سال پيش تاسيس شده است. اين كميته با سازمان ملل متحد نيز همكارى دارد.

گزارش سالانه اين كميته روز دوشنبه چهارم خرداد ماه در واشنگتن منتشر شد. در اين گزارش انتقاد مى شود به اينكه حدود هفت ميليون پناهنده در جهان از حقوق انسانى لازم برخوردار نيستند. بسيارى از پناهندگان ده سال يا حتى بيشتر در مكانى به سر مى برند كه در آن نه اجازه كار دارند و نه مى توانند آزادانه حركت كنند.

در گزارش كميته كمك به پناهندگان آمده است: “محدود كردن فضاى حركت پناهندگان، مجبور كردن آنان به انفعال و جلوگيرى از مستقل شدن آنان امرى است رايج...اينها نقض حقوق اساسى اى است كه در كنوانسيون پناهندگان ژنو قيد شده است.”

طبق آمار كميته مستقل امريكايى كمك به پناهندگان فلسطينيان با دو ميليون پناهنده بزرگترين گروه پناهندگان ثبت شده را تشكيل مى دهند. پناهندگان فلسطينى در كشورهاى مختلف به سر مى برند، به ويژه در لبنان، مصر، اردن و مناطقى كه توسط اسراييل اشغال شده است.



در اين وبلاگ
خانه
تماس با ایمیل @
منشور اتحادیه

NEE

Nichteintretens

entscheid

قطع کمکهای پایه

لوگو

پیوندها

لینکستان ایرانی
بحران
انتگراسیون ایرانیان ساکن آلمان
راديو پارس
پناهندگان ترکیه
Human Rights Activists in Iran
اداره مهاجرت سوئیسBFM
Informationsbund Asyl
Schweizerische Flüchtlingshilfe

آرشيو



 

2003I.U.R