اتحاديه پناهندگان ايرانی

(I.U.R) سوئيس

لینکستان
Friday, October 24, 2008



بازداشتگاه مهاجران اخراجی فرانسه


سالانه حدود چهل هزار مهاجر فرانسه، پس از رد تقاضای اقامتشان، برای بازگردانده شدن به کشور خود روانه بازداشتگاه‌های ویژه می‌شوند. شرایط این زندان‌ها، مانند دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا بسیار سخت است.

وضعیت بازداشتگاه‌های‌مهاجرانی که برگ اقامت قانونی در فرانسه را ندارند، به طور کامل از انظار عمومی دور نگه‌داشته می‌شود. حقوقدانان حق ورود به این زندان‌ها را ندارند. تنها سازمان غیر دولتی کمک به پناهندگان سیماد CIMADE است که به طور انحصاری حق دارد به این بازداشتگاه‌ها وارد شود و کمک‌های لازم حقوقی یا روانی را در اختیار بازداشت‌شدگان قرار دهد. ولی حال آن طور که Brice Hortefeux وزیر مهاجرت فرانسه اعلام کرده، این امکان در اختیار سازمان‌های دیگر نیز قرار خواهد گرفت:
«این ایده کاملا ساده‌ای‌ست. تا به حال فقط سازمان سیماد این حق را داشت. حال دیگر گروه‌ها هم این امکان را به‌دست خواهند آورد. این موضوع برای همه طرف‌ها خوب است. از یک طرف دولت، چون کارش روشن‌تر خواهد بود، و از طرف دیگر سازمان‌هایی که اجازه خواهند داشت در آینده به کسانی که در این بازداشتگاه‌ها به‌سر می برند، کمک بیشتری کنند. در واقع این به معنای وضوح بیشتر در کار و حمایت بیشتر از بازداشت شدگان است».

درست همین نکته مورد انتقاد سازمان‌های مدافع حقوق بشر فرانسه قرار گرفته است. آن‌ها معتقدند که اجازه دولت باعث می‌شود که سازمان غیر وابسته‌ای مانند سیماد نتواند مانند پیش به کار خود ادامه دهد، و در اقداماتش تضعیف گردد. سازمان سیماد هرساله گزارشی منتشر می کند که در آن تمام موارد برخوردهای بد با مهاجران دربند ذکر می‌شود. پیر هنری، مدیر سازمان دفاع از پناهندگان فرانسه می‌گوید: «به نظر من، موضوع حمله، سازمان سیماد است. این سازمان گزارش بسیار دقیقی را از وضعیت مهاجران بازداشتی در اختیار سازمان ملل متحد قرار داد و حال حساب آن را پس می دهد».

تاریخچه سیماد

سازمان سیماد در جنگ جهانی دوم توسط گروه‌های پروتستان تشکیل شد. در آن زمان این گروه به آلمانی‌هایی که از سوی دولت نازی تحت تعقیب بودند، کمک می‌کرد. در سال ۱۹۸۴ زمانی که اولین بازداشتگاه برای مهاجران اخراجی به وجود آمد، دولت وظیفه رسیدگی به زندانیان این بازداشتگاه‌ها را به سازمان سیماد محول کرد.

نگرانی سیماد

مدیر این سازمان با عصبانیت می‌گوید که اکنون وزیر مهاجرت فرانسه چنان از امکان کار برای سایر سازمان‌ها و تقسیم بودجه چهار میلیونی حرف می‌زند که انگار بازار جدیدی به راه افتاده است:
«مسئله اصلی اینجاست که موضوع حساس حقوق بشر در یک بازار آزاد برای گروه‌های خدماتی، عرضه و به رقابت گذاشته می‌شود. این عملی جانب‌دارانه است و معنا ندارد. موضوع حقوق بشر و حقوق خارجیان موضوع بازار نیست».

نگرانی سازمان سیماد از این موضوع است که اخراج مهاجرانی که برگ اقامت معتبر ندارند افزایش یابد و در پی آن زندان‌های باز هم بیشتری ساخته شوند واین نوع مهاجران بر طبق آماری معین در سال از فرانسه اخراج شوند؛ آماری که به‌نظر این سازمان نیکلا سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه آن را تعیین می کند. به عنوان مثال در سال جاری باید ۲۶ هزار نفر از این مهاجران از کشور اخراج شوند. یا برای این‌که آمار درست از آب درآید، باید ۴۰ هزار خارجی امسال دستگیر شوند. تقریبا نیمی از آنان بعد از دادگاه آزاد خواهند شد.

Alain de Tonquedec، مدیر این سازمان می‌گوید که اعضای گروهش ارتباطات زیادی با میهن این فراریان دارند، زیرا سال‌هاست که این سازمان به پناهندگان پذیرفته‌نشده در بازگشت به کشورشان یاری می رساند. او معتقد است که از این تجربه باید استفاده شود:
«وقتی که این انسان‌ها باید به کشور بازگشت داده شوند، ما می‌خواهیم که به بهترین امکان موجود، در چهارچوب یک پروژه و به صورت داوطلبانه باشد».


Bettina Kaps



Tuesday, October 21, 2008






جهان و معضل پناهندگان





پناهجو کیست؟ شرایط زندگی پناهجویان چگونه است؟ آیا شمار پناهجویان در جهان افزایش یافته؟ و اگر چنین است، این افزایش چه دلایلی دارند.


طبق کنوانسیون ِ پناهندگان سازمان ملل متحد، که در سال ۱۹۵۱ تصویب شد و دولت ایران نیز یکی از امضا کنندگان آن است، پناهنده کسی است که به خاطر نژاد، دین، ملیت، عضویت در یک گروه سیاسی یا اجتماعی و یا ترس از تعقیب و بازداشت در خارج از کشور خود به سر می‌برد و به دلیل این ترس، نه می‌تواند از حمایت کشور خود برخوردار شود، و نه خود مایل به قبول این حمایت است. به غیر از کنوانسیون ۱۹۵۱ به مرور مجموعه‌ی مقررات منطقه‌ای و بین المللی دیگری نیز در جهان تصویب شده‌اند که دامنه‌ی تعریف پناهنده را گسترش می‌دهند، مانند کنوانسیون ِ مربوط به مشکلات خاص پناهندگی در آفریقا در سال ۱۹۶۹ و اعلامیه ۱۹۸۴ پناهندگان در آمریکای لاتین. طبق این دو سند، پناهندگان بنا به دلایل بیشتری مورد حمایت قرار می‌گیرند. به طور مثال افرادی که به دلیل تسلط نیروهای خارجی و یا خشونت و درگیری‌های عمومی ِ کشورشان مجبور به فرار شده اند، پناهنده محسوب می‌شوند. در همه‌ی این اسناد اما، افرادی که به دلایل اقتصادی و یا زیست محیطی مجبور به ترک محل زندگی خود می‌شوند، منظور نشده‌اند. همچنین افرادی که در کشور خود مجبور به کوچ از منطقه‌ای به منطقه‌ای دیگر گشته‌اند، پناهنده به حساب نمی‌آیند و به همین دلیل نیز از کمک‌های جهانی برخوردار نمی‌شوند. این در حالی ست که بر مبنای گزارش کمیساریای پناهندگی سازمان ملل متحد از سال ۲۰۰۶ میلادی، شمار پناهجویان در سراسر جهان به شدت افزایش یافته است.
همه ساله هزاران نفر در جریان فرار از محل زندگی شان و یافتن شرایطی بهتر جان خود را از دست می‌دهند. این پناهندگان در سراسر جهان پراکنده‌اند: آفریقائی‌های گرسنه، که از راه دریا، در قایق‌هایی پوسیده با به‌خطر انداختن ِ جان خود، سرانجام به سواحل مالتا و یا ایتالیا می‌رسند؛ عراقی‌ها، افغانی‌ها و شهروندان چچن که در اردوگاه‌های پناهندگان ِ یونان ویلان‌اند؛ انبوه پناهندگان سودانی، در چادرهای اردوگاه‌های ِ چاد؛ پناهندگان برمه‌ای در تایلند، تصویرها و خبرهای‌شان همه روزه در میان اخبار جهان دیده می‌شوند.


اروپا و مهاجران



اگر امید بیشتر این پناهندگان رسیدن به خاک کشورهای صنعتی و از همه مهم تر کشورهای اتحادیه اروپاست، پارلمان اتحادیه در ماه ژوئن سال جاری، رئوس کلی برنامه‌ی بازگرداندن ِ پناهجویان را به کشورهای خود تصویب کرد. در روزهای آغازین ماه ژوئیه نیز وزرای کشور ِ اتحادیه اروپا در شهر کان فرانسه گرد هم آمدند، تا قوانین پناهندگی و مهاجرت را همگون سازند. در این همایش طرح مشترک فرانسه، اسپانیا و آلمان برای هماهنگی عملی به بحث گذارده شد و نتایج آن که همانا سختگیری بیشتر در ورود پناهجویان به اتحادیه اروپاست مطرح شدند و قرار بر آن شد تا نتایج مذاکرات در کنفرانس سران اتحادیه اروپا در اکتبر سال ۲۰۰۸ میلادی به تصویب برسند.
کمیساریای پناهندگان سازمان ملل متحد نگران شرایط پناهندگانی ست که خود را به اتحادیه اروپا رسانده‌اند و با سخت تر شدن شرایط، مجبور به بازگشت به کشورهای شان خواهند شد. کشورهای اتحادیه اروپا علاقه‌ای به پذیرش پناهجویان ندارند. نیکلا سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه، و رئیس ادواری شورای اتحادیه اروپا در همایش وزرای کشور اتحادیه اروپا، در مخالفت با پذیرش پناهجو به این اتحادیه گفت: «فرانسه یا اتحادیه اروپا نمی‌تواند همه‌ی مشکلات جهان را برطرف سازد. با ورود بی‌رویه پناهندگان، جامعه‌ی مدنی ِ فرانسه و اتحادیه اروپا از هم خواهد پاشید. من معتقدم، در شرایطی که در میان کشورهای اتحادیه اروپا، مرزی وجود ندارد و شهروندان این اتحادیه به راحتی از کشوری به کشور دیگر می‌روند، باید همه‌ی کشورهای عضو به طور متحد مسئول مرزهای خارجی اتحادیه باشند و از ورود افراد غیرقانونی به این اتحادیه جلوگیری کنند. همچنین پارلمان اروپا باید بپذیرد، افرادی که بدون مدارک معتبر، به اتحادیه اروپا وارد می‌شوند ، باید به کشورهای شان بازگردانده شوند.»


بزرگ‌ترین مشکل دوران معاصر


آنتونیوگوتِرِس، کمیسر ِ عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، معضل ِ پناهندگان را بزرگ ترین مشکل دوران معاصر می‌داند و بر این نظر است که آنها بی پناه ترین مردمان این عصراند: «من شک ندارم که پناهجویان ِ جهان از افزایش قیمت ارزاق عمومی از بقیه شهروندان کشورها بیشتر لطمه می‌بینند. اما همین افزایش قیمت‌ها و فشار فقر، خود سبب برخورد و درگیری‌های نظامی می‌شود و بر شمار پناهجویان می‌افزاید.»
آخرین گزارش کمیساریای پناهندگی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۸ نشان می‌دهد که در سراسر جهان ، شمار افرادی که به هر دلیلی از محل زندگی‌شان رانده می‌شوند و به منطقه‌ای دیگر پناه می‌برند ۴۲ میلیون نفرند. این در حالی ست که تنها ۱۶میلیون نفر از این افراد امکان خروج از کشور خود را می‌یابند تا در کشوری دیگر تقاضای پناهندگی کنند. حکایت زندگی عبداقیوم، در افغانستان حکایتی عام است و قابل فهم در این کشور جنگ زده. «من اهل بادقیس در شمال افغانستان هستم. اونجا افراد پرنفوذی هستند که میگن ما حق زندگی در اون منطقه رو نداریم. ما اونجا زمین داشتیم. زمین‌هامون رو گذاشتیم و فرار کردیم. حالا اینجا در اردوگاه ژرای در قندهار زندگی می‌کنیم. وضع‌مون خوب نیست، کار هم که نداریم، اما نمی‌تونیم برگردیم.»
عبدالقیوم در اردوگاه پناهندگان ژرای که در ۲۵ کیلومتری غرب قندهار واقع است، از امنیت بیشتری برخوردار است تا در شمال افغانستان. او پشتون است، قومی که که بیشتر در جنوب افغانستان پراکنده است و طالبان نیز به همین قوم تعلق دارد. این قوم در شمال افغانستان سابقه‌ی درگیری‌های وسیعی با اقوام تاجیک و ازبک دارد. شش سال و نیم پس از سرنگونی طالبان، اقوام شمالی افغانستان، هنوز پشتون‌ها را مسئول جنایات دوران طالبان می‌دانند و آنها را اذیت و آزار می‌کنند و از منطقه‌ی خود می‌رانند. عمادالله نیز یکی دیگر از پشتون‌هایی ست که از شمال افغانستان مجبور به مهاجرت به جنوب این کشور شده است. می‌گوید: «من اهل ولایت جوزجان هستم. قبل از درگیری‌ها فرار کردم. خب، اونا نمی‌خوان که ما اونجا زندگی کنیم. همه چیزم اونجاست. اما حالا اینجا، تو این قرارگاه زندگی می‌کنیم. بعضی وقتا کاری گیرم میاد، اما بیشتر وقتا بیکارم. ما نمی‌تونیم برگردیم.»
در مجموع حدود ۱۵۰ هزار افغانی پناهجو در خاک این کشور وجود دارد. حدود ۳۵ هزار نفر آنها پشتون هستند که از شمال کشور رانده شده‌اند و در اردوگاه‌هایی در نزدیکی استان‌های قندهار و هلمند مستقرند، استان‌هایی که ناآرامی شان از استان‌های دیگر این کشور بیشتر است، کشت خشخاش در آنجا پررونق و طالبان پرقدرت است. مسئولان کمیساریای پناهندگان سازمان ملل متحد ، که در کابل مستقرند، به خاطر شرایط بد ِ امنیتی در این مناطق، جرات ورود به این اردوگاه‌ها و رساندن کمک به پناهجویان را ندارند.
دولت مرکزی افغانستان و وزارت امور پناهندگان این کشور اما خواستار برچیده شدن این اردوگاه‌ها و بازگشت پناهجویان به سرزمین‌های خود هستند، و به همین جهت کمک به خانواده پناهجویان را در این اردوگاه‌ها مخالف سیاست تعیین شده‌ی دولتی می‌دانند. تا پایان ماه آوریل امسال تنها ۱۵ خانوار از جمعیت ۳۸ هزار نفره این اردوگاه، حاضر به بازگشت به مناطق شمال شده‌اند و بقیه از ترس جان خود، همان شرایط خطرناک اردوگاه را پذیرفته و مانده‌اند. نیاز محمد سرحدی، یکی از مسئولان منطقه و اردوگاه پناهندگان در مورد این شرایط می‌گوید: «من تایید می‌کنم که افرادی که اینجا زندگی می‌کنند، واقعا مشکلات فراوانی دارند. کسانی که می‌خواهند کمک کنند، باید به این افراد، در همین شرایط کمک کنند. مردمی که از شمال به اینجا اومدند، همه‌ی زندگی شون رو از دست داده‌اند. جنگ سالارهای شمال همه‌ی دار و ندار اونها رو مصادره کرده‌اند.»


بحران پناهجویان عراقی



برای کمیساریای پناهندگان سازمان ملل متحد، بحران پناهجویان عراقی بعد از وقایع سال ۱۹۴۸، در خاورمیانه بی نظیر است. در این کشور حدود سه میلیون پناهجو به دلایل قومی و دینی - مذهبی مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده‌اند. یک میلیون و دویست هزار نفر از این افراد موفق شده‌اند خود را به سوریه برسانند. ۷۵۰ هزار نفر به اردن گریخته و اکنون ۱۳ درصد جمعیت این کشور کوچک را به خود اختصاص داده‌اند. مسیحیان نیز از اقلیت‌های مذهبی‌ای هستند که در عراق به شدت زیر فشار افراط گرایان مسلمان شیعه و سنی قرار دارند.
شمار مسیحیان در حال حاضر به نیم میلیون نفر تخمین زده می‌شود. برمبنای گزارش سازمان ملل متحد، امنیت این اقلیت دینی در عراق در خطر است. در میان ۷۰ هزار پناهجویی که از مناطق مختلف عراق به شمال این کشور، در مناطق نسبتا آرام تر ِ کردنشین پناهنده شده اند، بسیاری شهروندان مسیحی این کشور نیز هستند. شمول زایا، یک معلم مسیحی در میان این پناهجویان است: «من با خانواده‌ام در نزدیکی موصل زندگی می‌کردیم. سال ۲۰۰۶ بود که به خاطر افزایش بمب‌گذاری‌ها مجبور به فرار شدیم. حالا خانواده من با ۱۶۰ خانواده‌ی دیگر مسیحی در این اردوگاه، در روستای کردنشین ِ باخلوجا زندگی می‌کنیم. اینجا دست کم صلح و امنیت داریم که خیلی خوبه اما کاری ندارم.»
عباس کوشک‌جلالی



Monday, October 20, 2008



تحقیقات درباره 'بدرفتاری پلیس یونان با متهم مهاجر


تعدادی از افسران پلیس یونان متهم شده اند که با عریان کردن یک متهم خارجی حین بازرسی بدنی از او در ملا عام، موجب تحقیر وی شده اند و قانون را نقض کرده اند.
این پرونده پس از آن به جریان افتاد که روزنامه یونانی اتونز تصاویر مرد خارجی ای را چاپ کرد که در خیابانی در مرکز شهر آتن توسط ماموران پلیس مجبور به درآوردن شلوار و لباس زیرش شده بود.
روزنامه اتونز عکس های این حادثه را تحت عنوان "تصاویر بازداشتگاه گوانتانامو در مرکز آتن" چاپ کرد.
انتشار این تصاویر به اعتبار پلیس آتن که در تلاش است با موج فزاینده جرم و خشونت در مرکز این شهر مبارزه کند، به شدت لطمه زده است.
تصاویر برخورد افسران پلیس با متهم که ظاهرا خارجی و از یکی از کشورهای آسیایی یا منطقه خاورمیانه بوده است، از دفتر یک سازمان غیردولتی لیبرال مدافع حقوق مهاجران، گرفته شده است.
این گروه برخورد پلیس با متهم را نژاد پرستانه توصیف کرده است.
پلیس آتن اعلام کرده که تحقیقات درباره این حادثه را آغاز کرده است و در صورت اثبات تخلف افسران، آن ها را تنبیه انضباطی خواهد کرد.
مرکز شهر آتن به ویژه محله موسوم به میدان اومونیا در سال های اخیر شاهد افزایش قابل توجه میزان جرم و جنایت بوده است.
در این محله فقیر شمار زیادی از مهاجران غیرقانونی در شرایط بسیار بدی زندگی می کنند.
احزاب راست افراطی در یونان مهاجران غیرقانونی را مسوول اصلی افزایش جرم و خشونت در مرکز آتن می داند.
آتن شهری است که در گذشته به خاطر آرام و امن بودن شهرت داشت.
ولی این شهر در ماه اوت گذشته شاهد درگیری اعضای دو باند آفریقایی تبار قاچاق مواد مخدر بود که با قمه و تبر با هم درگیر شدند. آن حادثه حداقل ۱۱ زخمی برجای گذاشت.
B.B.C





ازدواج غیر رسمی با اتباع افغان و عراقی 'جرم' است


ایران اعلام کرده است که ازدواج غیر قانونی دختران ایرانی با اتباع خارجی به خصوص اتباع کشورهای افغانستان و عراق جرم است و براساس قانون با آنان برخورد خواهد شد.
به گزارش مهر دفتر امور اتباع و مهاجرین خارجی استانداری آذربایجان شرقی مستقر در تبریز، با انتشار اطلاعیه ای هشدار داده است که همکاری اتباع ایرانی در اسکان، ازدواج و اشتغال غیر قانونی اتباع خارجی به خصوص اتباع افغان و عراقی جرم تلقی خواهد شد.
ایران دارای پناهجویان زیادی از دو کشور افغانستان و عراق است و به نظر می رسد که تاکید مقامات این کشور بر اتباع افغان و عراقی نیز به دلیل کثرت این افراد نسبت به اتباع دیگر کشورها در ایران است.
استانداری آذربایجان شرقی درباره دلیل این هشدار گفته است که اخیرا "عده ای از اتباع خارجی با تصور اینکه با ازدواج شرعی و غیر رسمی می توانند جهت کار و اقامت در کشور پروانه بگیرند، اقدام به ازدواج غیر قانونی می کنند که این عمل ضمن جرم بودن، مشکلات عدیده ای را برای دختران و خانواده های آنان به وجود می آورد."
حمایت نشدن قانونی، نداشتن شناسنامه ایرانی و کارت برای فرزندان، اخراج از ایران و عدم ارائه هر گونه خدمات به همسران و فرزندان حاصل از این ازدواج از جمله عواقب ازدواج های غیر قانونی و ازدواج های شرعی اعلام شده است.
ازدواج شرعی در اسلام به معنای جاری شدن خطبه عقد است که به محرم شدن دختر و پسر یا زن و مرد می انجامد.
در صورتی که ازدواج شرعی در دفاتر رسمی ثبت نشود، ایران آن را به رسمیت نمی شناسد. با این همه اما برخی از دختران ایرانی به خصوص در شهرهای مرزی ایران در شمال شرق (مرز ایران و افغانستان) و غرب این کشور (مرز ایران و ترکیه و عراق) با نادیده گرفتن هشدار مقامات، با اتباع افغان و عراقی ازدواج می کنند.
این ازدواج ها تا پیش از این منجر به بروز مشکلات عدیده ای برای زنان ایرانی و همسر غیر ایرانی شان می شد که مهمترین آن، مشکل ثبت ازدواج و صدور شناسنامه برای فرزندان شان بود اما اینک مقام های ایرانی با سنگین تر کردن عواقب چنین ازدواج هایی آن را "جرم" توصیف کرده اند.
قوانین مهاجرت و پناهندگی به ایران از جمله سختگیرانه ترین قوانین در سطح جهان تلقی می شوند.
مقام های ایرانی می گویند که حضور پناهجویان افغان و عراقی در ایران با پایان یافتن جنگ در کشورهایشان، فشار اقتصادی زیادی به ایران تحمیل می کند.
همزمان محمدرضا صالحی مرام مدیر کل اتباع خارجی وزارت کار ایران روز یکشنبه اعلام کرده است که اتباع غیر مجاز خارجی در اران از تمام یارانه های نان، دارو و درمان، آب، برق، شیر و حمل و نقل استفاده می کنند.
مدیر کل اتباع خارجی وزارت کار ایران، میزان استفاده اتباع خارجی از یارانه های ایران را ۴ میلیارد دلار در سال اعلام کرده است.
ایران در سال های اخیر تلاش کرده است تا با سختگیری های اجتماعی و کمک های مالی، اتباع افغان و عراقی را که در جریان جنگ در کشورشان به ایران پناه آورده اند، تشویق به بازگشت به کشورشان کند.
کارشناسان می گویند که این سیاست ها تاثیر چندانی در خروج اتباع این دو کشور از ایران نداشته است.
B.B.C



Monday, October 06, 2008


تورنمنت کاراته‌ی برلین و شایعه پناهندگی ملی‌پوش ایرانی

تیم ملی کاراته ایران فاتح تورنومنت بین‌المللی کاراته "بانزای کاپ" در شهر برلین آلمان شد. در این میان، ترک ناگهانی اردوی تیم ملی توسط ناصر جعفر قلی‌زاده، شایعاتی را در مورد تمایل او به پناهندگی در آلمان پراکنده است.

تیم ملی کاراته ایران روز یکشنبه (۱۴ مهرماه) با کسب پنج مدال طلا، شش نقره و دو برنز، عنوان قهرمانی مسابقات بین‌المللی کاراته‌ی "بانزای‌کاپ" در شهر برلین، پایتخت آلمان، را به خود اختصاص داد. هم‌زمان با حضور تیم ملی کاراته ایران در برلین، مهدی جعفرقلی‌زاده، کاراته‌کای ملی‌پوش ایران، اردوی تیم ملی را ترک کرد و بنا بر شایعات، احتمال می‌رود که به دنبال تقاضای پناهندگی در کشور آلمان باشد. دویچه وله در این زمینه و هم‌چنین در مورد موفقیت تیم ملی کاراته ایران در آلمان، گفت‌وگویی با محسن آشوری، دبیر فدراسیون کاراته ایران، انجام داده است.

دویچه‌وله: آقای آشوری عملکرد کاراته‌کاهای ایران در آلمان را چه‌طور ارزیابی می‌کنید؟
آشوری: تیم ملی کاراته جمهوری اسلامی به منظور انجام یک بازی تدارکاتی برای حضور قدرتمند در مسابقات جهانی ژاپن که در آبان‌ماه سال جاری برگزار خواهد شد، به مسابقات آلمان اعزام شد و در این مسابقات شرکت کرد تا یک فرصت خوبی باشد برای بازیکنان که خودشان را ارزیابی کنند وهم‌چنین کادر فنی که بتواند به نقاط ضعف و قوت تیم‌شان برسند که این اتفاق صورت گرفت و علی‌‌رغم این که این مهم را ما دنبال می‌کردیم، نتایج قابل قبولی هم به‌دست آمد که بچه‌ها موفق شدند با ۵ مدال طلا، شش مدال نقره و دو مدال برنز مقام نخست این مسابقات را از آن خودشان بکنند.

آقای آشوری، آقای مهدی جعفرقلی‌زاده، کاراته‌کای ملی‌پوش تیم ملی کاراته ایران، در برلین از جمع اکیپ کاراته‌ی ایران جدا شد و گفته می‌شود که درخواست پناهندگی را در کشور آلمان داده است. در این زمینه چه چیزی می‌توانید بگویید؟
- باید بگویم، فکر نمی‌کنم چنین چیزی باشد که ایشان پناهنده شده باشد. ایشان اردو را ترک کرده و برای ما هم جزو قوانین ماست، چه در داخل و چه در خارج، بازیکنی که اردو را ترک کند دیگر عضو تیم ملی کاراته نیست. و این که ایشان درحالی که ما تمرین داشتیم اردو را ترک کردند و رفتند، دیگر عضو تیم ملی نیستند، در هر صورت ایشان این‌طور تشخیص داده‌اند.
برای علاقه‌مندانی که مهدی‌ جعفرقلی‌زاده را نمی‌شناسند، او چه سوابقی را در میادین بین‌المللی کاراته تا به‌حال داشته است؟
- سوابق خوبی داشته. چون یک بازیکن حرفه‌ای‌ست. یعنی اولین سفرش نبوده که آمده باشد به یک کشور اروپایی و بخواهد مجذوب آنجا شده باشد. چون در مسابقات ژاپن بوده و در انواع و اقسام کشورهای اروپایی بوده‌اند. ولی این که آن‌روز تصمیم بر چنین موضوعی گرفت، موضوعی‌ست که به خودش مربوط است و به فکر خودش مربوط است. چیزی نیست که متوجه‌ی فدراسیون کاراته ایران باشد. قبلا گفتم، ایشان به این نظر رسیده بود. تفکرات خودش بود.

تیم ملی کاراته ایران پس از تورنمنت برلین کماکان در اروپا حضور دارد و در مسابقات دیگری نیز به میدان می‌رود. در این زمینه هم لطفا توضیحات بیشتری بدهید؟
- باید بگویم که در بلژیک یک اردوی مشترک دارند. تمرین مشترک دارند با تیم ملی بلژیک. بعد از آن به ترکیه خواهند رفت و در مسابقات جایزه بزرگ که از مسابقات بسیار خوبی‌ است و از کیفیت و کمیت بسیار خوبی برخودار است، از آن‌جا که جایزه می‌گذارند برای این مسابقات و عنقریب برگزاری مسابقات جهانی هست، همه برای این که توانایی‌ خودشان را ارزیابی کنند و آمادگی نسبی خوبی را به‌دست بیاورند در این مسابقات شرکت می‌کنند. از این‌رو نفرات و کشورهای خوبی در این مسابقات حضور پیدا می‌کنند که ما تیم‌مان را به این مسابقات اعزام کردیم که سه چهار جلسه آن‌جا تمرین خواهند داشت و بعد هم روز شنبه مسابقه خواهد بود.
وضعیت کلی ورزش کاراته‌ی ایران در حال حاضر چه‌طور است؟
- کاراته از موقعیت بسیار خوبی برخوردار است در عرصه‌های بین‌المللی. ما در مسابقات جهانی فنلاند عنوان سوم را در رده مردان به دست آوردیم، با کسب دو مدال طلا و دومدال برنز. در آسیا هم که حرف اول را می‌زنیم. همین اخیرا در مسابقات آسیایی شرکت کردیم که توانستیم هفده مدال به‌دست بیاوریم و ژاپن که به هرصورت مدعی و بنیان‌گذار این رشته ورزشی است، به عبارتی مهد کاراته در آن‌جا نهفته است، پانزده مدال آورد با حضور بانوان.

به کاراته بانوان هم اشاره کردید. وضعیت کاراته بانوان در ایران در حال حاضر چه‌طور است؟
- بانوان ما در تمام صحنه‌های بین‌المللی حضور دارند، به غیر از مسابقات آسیایی و جهانی که این هم مشکل فدراسیون جهانی و آسیایی است. ولی درتورنمنت‌های مختلف بین‌المللی که حضور دارند، حضور بسیار قدرتمندی را داشتند و توانستند مدالهای خوبی را در مقاطع مختلف کسب کنند.



در اين وبلاگ
خانه
تماس با ایمیل @
منشور اتحادیه

NEE

Nichteintretens

entscheid

قطع کمکهای پایه

لوگو

پیوندها

لینکستان ایرانی
بحران
انتگراسیون ایرانیان ساکن آلمان
راديو پارس
پناهندگان ترکیه
Human Rights Activists in Iran
اداره مهاجرت سوئیسBFM
Informationsbund Asyl
Schweizerische Flüchtlingshilfe

آرشيو



 

2003I.U.R